در دهم تیر ماه سال 1337 در خانهي سيدهاشم قوام در روستاي حاجي آباد كاشمر، فرزندي متولد شد که والدينش به عشق ائمهي اطهار(ع)، او را « سيد علیرضا» نام نهادند.
سید علیرضا از همان کودکی، علاقهای خاص به شركت در مراسم مذهبی داشت.
تا سال سوم دبیرستان، در كاشمر درس خواند. آنگاه، بهمنظور ادامهي تحصیل، در دانشسرای قوچان پذیرفته شد و بعد از فراغت از تحصیل، به شغل شریف معلمی، روی آورد. همزمان، در راستای پیروزی انقلاب اسلامی، تمام هم و غم خود را به کار بست.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی، در جهت تحكيم پايههاي اعتقادي خود، قدمهاي بزرگي برداشته و به تهذيب نفس پرداخته بود، با تشکیل جهاد سازندگی، به اين نهاد انقلابي پیوست.
زندگي وي، سرشار از معنویت و هجرت بود، معنویتی که با علم و آگاهی، آميخته شده بود و او را به الگویی برای شاگردان و همکارانش تبدیل نموده بود. سید علیرضا مدتی عضو شورای مرکزی جهاد سازندگی بود و چندی مسوولیت جهاد سازندگی سرخس را بر عهده داشت.
با این وجود، نا آرام در پی رسیدن به معبود، با یورش دردمنشانهی مزدوران بعثی به مرزهای میهن اسلامی، جندین بار به جبهه اعزام شد تا اینکه سرانجام، این معلم بسیجی در جريان عملیات کربلاي5 در تاريخ نوزدهم دی ماه سال 1365 با مسؤولیت معاونت گردان نوح از تیپ 21 امام رضا(ع) در منطقهی شلمچه به شهادت رسید. جسم پاکش را پس از تشييع در كاشمر، در آرامگاه شهید مدرس(ره) بهخاک سپردند.
<< روحش شاد و يادش گرامي>>