قدیر نجاتی خضربیگی به سال ۱۳۴۷ در خانوا‌ده­ای متدین در روستای خضربیگ از توابع کوه‌سرخ کاشمر، دیده به جهان گشود.

تحصیلاتش را تا چهارم ابتدایی، در زادگاهش ادامه داد. سپس، درس و مدرسه را رها کرد و به کشاورزی پرداخت. در عین حال، در انجام امور فرهنگی و پاس­داشت شعائر مذهبی، کوشا بود و در مراسم­ مختلف، روضه و نوحه می­خواند.

وی که اخلاق و رفتاری پسندیده­ داشت، از آمد و شد با افراد ناراست و خلاف­کار، پرهیز و با انسان‌های مؤمن و خدا ترس، معاشرت می‌نمود.

در دوران جنگ تحمیلی، به منظور دفع تجاوز مزدوران عراقی و دفاع از مرز و بوم ایران عزیز، از طریق جهاد سازندگی، به جبهه رفت و یک­بار نیز هدف اصابت گلوله قرارگرفت و مجروح شد.

این جهادگر پر تلاش و سنگرساز بی­سنگر، سرانجام، در اول اسفند سال ۱۳۶۵ در حالی­که در کسوت رانندگی بولدوزر در منطقه‌ی شلمچه، مشغول ساخت سنگر برای رزمندگان اسلام بود، مورد اصابت ترکش خمپاره­ی دشمن بعثی قرار گرفت و به‌درجه‌ی رفیع شهادت نائل آید.

پیکر پاکش را پس از انتقال به کاشمر، تشییع و در زادگاهش به‌خاک سپردند.

« روحش شاد و یادش گرامی باد.»