محمد‌رضا محمديان كريزي به سال 1348 در روستاي كريز از توابع بخش كوه‌سرخ كاشمر، ديده به جهان گشود.

قرآن را در مكتب‌خانه آموخت و تحصيلات علوم جديد را تا پنجم ابتدايي در مدرسه­ي زادگاهش، پی­گرفت. عشق و علاقه‌اش به فراگيري علوم اسلامي، او را به تحصيل در حوزه­ي علميه­ي حاج سلطان كاشمر كشاند. چندي بعد، راهي حوزه‌‌هاي علميه‌ي يزد و قم شد، اما چگونه مي‌توانست در گوشه­ی حجره‌، آرام بگيرد در حالي­كه دشمن، بخشي از سرزمين اسلامي‌اش را به تصرف درآورده بود. اين بود كه سنگر را بر حجره و اسلحه را بر قلم ترجيح داد و پس از طی دوره­ی آموزش نظامی، رهسپار ميدان‌‌هاي جنگ شد. محمدرضا که به عنوان آرپي‌جي‌زن مشغول خدمت گرديده بود. ديري نپائيد كه از ناحيه‌ي سر، پشت و گوش، مجروح شد. چند ماه بعد، پس از بهبودی نسبی به جبهه برگشت و اين بار در لباس غواصي، از ناحيه­ي پا مجروح شد.

عاقبت، اين رزمنده‌ي پرشور سپاه اسلام، در تاريخ 19/10/1365 در عمليات كربلاي5 در منطقه‌ي شلمچه، هدف اصابت گلوله قرارگرفت و به‌درجه‌ي رفيع شهادت نائل آمد. پيكر پاكش مفقودالاثر شد تا این­که پس از سال­ها چشم انتظاري خانواده و آشنايان، آثاري از آن به كاشمر انتقال داده شد و پس از تشييع، در زادگاهش به‌خاك سپرده شد.

« روحش شاد و يادش گرامي باد.»