در شب پانزدهم ماه شعبان المعظم سال 1348  هم‌زمان با ولادت با سعادت منجي عالم بشريت(عج) كودكي در خانه­ي نژادمحمد در كاشمر متولد شد كه به بركت مولود آن شب مقدس، نام ‹مهدي› را بر وي نهادند.

مهدي نژادمحمد با پشت سر گذاشتن دوران كودكي، در هفت سالگي راهي مدرسه شد و با عشق و علاقه، تا سال چهارم دبيرستان، درس خواند.

مهدی در اوقات فراغت به كوره‌ي آجرپزي پدرش مي­رفت و به كار و كوشش، مي‌پرداخت. نمازش را معمولاً در مسجد مي‌خواند و فردي متين و محجوب بود.

در دوران جنگ تحمیلی، از آن­جاكه علاقه‌اي وافر به حضور در جبهه و دفاع از دين و ميهنش داشت، آموزش‌هاي نظامي را فراگرفت و به عنوان بي‌سيم‌چي به خطوط مقدم نبرد اعزام شد. سرانجام، در تاریخ 19/10/1365 در عمليات كربلاي5 در منطقه­ي پاسگاه زيد، به فيض عظماي شهادت نايل گرديد.

پيكر مطهرش حدود 9 سال مفقود بود. سرانجام، آثاري از آن به دست آمد كه پس از تشييع در كاشمر، در جوار آرامگاه شهيد مدرس(ره) به خاك سپرده شد.

« روحش شاد و يادش گرامي باد.»