علی‌اکبر زاده‌حسین به سال ۱۳۳۵ در شهر ریوش (مرکز بخش کوه­سرخ کاشمر) دیده به جهان گشود.

هرچند از نعمت علم و دانش بی‌بهره ماند، اما سرمایه‌های عظیم معنوی و اخلاقی وی چون مهربانی و خوش‌خلقی­اش زبانزد خاص و عام بود.

کشاورز بود و همیشه، نمازش را اول وقت می‌خواند. وی از جمله افرادی نبود که به نماز بگوید کار دارم.

علی اکبر، مردم را به کارهای خیر تشویق می‌کرد و از فقرا و محرومان روستا، دستگیری می‌نمود.

قبل از پیروزی انقلاب اسلامی ازدواج کرد که ثمره‌ی آن، دو دختر و دو پسر است. همواره تأکید داشت فرزندانش باسواد و باحجاب باشند و به همسرش توصیه می‌کرد در تربیت فرزندانش بکوشد.

در دوران خیزش­های انقلابی مردم ایران، همراه با سایر مردم روستا، در تظاهرات شرکت می­کرد.

در دوران جنگ تحمیلی، دو بار به جبهه رفت. تا این­که سرانجام، در تاریخ ۲۱ بهمن ماه سال ۱۳۶۴ در حین عملیات والفجر۸ در منطقه‌ی اروندرود، آسمانی شد. پیکر پاکش باشکوه تمام در کاشمر تشییع و در ریوش به خاک سپرده شد.

« روحش شاد  و یادش گرامی باد.»